يهوديان براي صحت ادعاي پيامبر اسلام (ص) سوالاتي از ايشان كردند و پيامبر فرمود كه فردا بيايند جواب بگيريد.

روزها گذشت و خبري از وحي نشد. تصور كنيد سختي حال پيامبر را، كه با وجود صحت ادعا، در اثبات آن دچار مشكل

شد و فكر كنيد كه چنين تأخيري، چه تأثيري در اجتماع آن روز گذاشته بود. با اين حال، بعد از....

ن. م. وبلاگ

   یهودیان برای صحت ادعای پیامبر اسلام (ص) سوالاتی از ایشان کردند و پیامبر فرمود که فردا بیایند جواب بگیرید. روزها گذشت و خبری از وحی نشد. تصور کنید سختی حال پیامبر را، که با وجود صحت ادعا، در اثبات آن دچار مشکل شد و فکر کنید که چنین تأخیری، چه تأثیری در اجتماع آن روز گذاشته بود. با این حال، بعد از 40 روز وحی آمد و پس از دادن جواب سوال اول.، به پیامبر متذکر شد که لاتقولنَّ لشیءٍ انّی فاعل غداً الّا أن یشاءالله: «هرگز نگو که من کاری را فردا انجام خواهم داد مگر بگویی«اگر خدا بخواهد». پیامبر در پیش خود فکر میکرد که برای پیشبرد اهداف الهی خود، حتماً از طرف خدا یاری خواهد شد و حدس نمی زد برای چنین کاری هم «ان شاءالله» گفتن لازم باشد. خداوند متکبّر است و تکبر فقط شایسته ذات متعال اوست و لذا هرکس غیر از خدا، تکبر کند خدا به وی، وعدة سرنگونی داده است و فرموده است: «کبر ردای من است و هر که با من در آن به منازعه برخیزد بینی اش را به خاک می مالم». لذا خداوند میخواهد بندگان، حواسشان به بندگی و ضعف خودشان باشد و همیشه به یاد او باشند و از او مسألت و یاری بخواهند. البته، خدا این معامله را با کسانی میکند که بخواهد آنها را تربیت کند و در این بین، هستند کسانی که خداوند افسارشان را به گردنشان انداخته و آنها را بحال خود وامیگذارد تا در این دنیا، چند روزی سرمستی بکنند و استحقاق خود را برای عذاب جاودان بیشتر کنند.